Sessizlik

Uzun süren soğukluk, yerini güneşli bir güne bırakmıştı. Günün sıcaklığı unutturmuştu soğuk günleri. Çocukların neşeli sesleri dolduruyor sokakları, kuşların cıvıltısı sarmıştı ağaçları. Tüm sesler pencereye çarpıp içeriye sızıyordu. Pencerenin yanında büyük bir yatak, yatağın üstünde ise; yaşlı, zayıflıktan dolayı yatakta küçük görünen, sanki her an ölecekmiş gibi rengi solgun bir kadın uzanıyor. Uzun uzun dışarıya bakıyor. Uzandığı için yalnızca gökyüzünü ve ağaçların görünebilen dallarını izlebiliyordu. Uzak çok uzaklara dalmış gibiydi yaşlı kadın. Belki de birini bekliyordu ya da bir yere gitme isteği vardı içinde... 

Biraz sonra içeriye kambur, kendinden emin, zor çıkan sesiyle kıs kıs kahkaha atan yaşlı adam girdi. Zor yürüyormuş gibi bir hali vardı. 

Yaşlı adam karısına doğru yaklaşarak:

- Bizim borç ödendi. Deyip kıs kıs gülmeyi sürdürdü. Yaşlılığından olsa gerek sesinin kısık kısık gelmesi.

- Diğer borçlar ne olacak? Diye sordu karısı. Soğuk, umursamaz ve durgun hali sesine de yansımıştı. 

- Onları da alırız ama fakir fukara olduğu için ödeyemiyor kadıncağız.

- Yalan hepsi yalan, varda vermiyorlar zaten! Diye söylenmeye başladı kadın. Bu konu ilgisini çekmiş gibiydi, oldukça ciddi ve zor da olsa gür çıkmaya başlamıştı sesi ancak kocası onu duymamazdan gelip Kur'an okumaya başladı mırıltıyla.

Uzun bir sessizlik hakim oldu evde. Yaşlı adam Kur'an okuyor, karısı ise yatakta gözleri kapalı uyuyor görünüyordu. Sessizlik sürmeye devam etti. Kim bilir kaç saat geçmişti. Her şey o kadar durgun ve sessizdi ki insanı sağır ederdi bu sessizlik. 

Nihayet okumaya ara veren adam, karısına seslendi. Ölü sessizlik bu sesle durgunlaştı ama bu ses sanki yetersiz gelmişti ağır sessizliğe. Yaşlı adam çay demleyeceğini söyledi uyumakta olan karısına. 

Çayı demleyip getiren adam karısına tekrar seslenmeye başladı. Ancak ağır sessizlik devam ediyordu... Adam çayı bardaklara doldurdu. Çay oldukça açık ve solgundu. Adam tekrar seslense de yaşlı kadın ölü toprak gibi kuru ve cansızdı. Sessizlik sürdü, sürdü... 

O andan sonra sessizlik hiç bozulmadı, hep sürdü.